sesumpah

rasa pelik bila tiba-tiba orang yang selama ni biase borak-borak ngan saya...

senyap je bila jumpa..

lagi pelik bila dia seolah-olah tak nampak saya di situ..

tegur orang-orang disekeliling saya...but not me...

mmm....pelik....

ke ada orang perabun dia...bagi tak nampak saya...

heheheh...

*sila buang prasangka buruk jauh-jauh ye safiah...

tak apa lah...saya tak kesah...tapi saya pelik..

terpikir kalau boleh tau kesah disebalik nya macam dalam movie tuuu...

haaa...kan best...

heheheh...

biar lah...

kalau takde orang benci kita tak syiok pulak...

adat lah manusia...

tapi saya pelik...dan saya masih terpikir-pikir...

apa yang saya buat salah kat dia..

sebab kami borak-borak biasa je bila terserempak...
bukan selalu pun jumpa..
boleh kira dengan jari..
jari tangan pun dah cukup..

bukan borak sakan pun..
jauh sekali nak kongsi macam-macam cerita...

mmmm...

pelik...pelik...

macam sesumpah la pulak...

tiba-tiba je bertukar watak...

tapi kan...ada hikmah nya...sebab...

saya tak gemar orang yang bermuka-muka...

baek di depan...mengata di belakang..

kalau tak suka..tunjukkan je...

V
V
V
V
v
v
v
v
v

SOME PEOPLE ARE LIKE CLOUDS...

WHEN THEY DISAPPEAR..

IT'S A BRIGHTER DAY..